Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα.

»Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει», έλεγε ο Οδυσσέας Ελύτης. Τόσο βαθιά στον εαυτό σου σε οδηγεί το θέατρο είτε είσαι πάνω είτε κάτω από τη σκηνή… μέχρι να βρεις το φως εκείνο, στο οποίο άλλοι δρόμοι δεν μπορούν να σε πάνε… κι αυτό το φως – όσο διαφορετικό, όσο μοναδικό, όσο παράξενο – είναι δικό σου και είναι πάντα αποδεκτό στο έναστρο σκηνικό ουρανό».

Αγωνίες,  άγχος, διαρκές τρέξιμο, φόβος, ανασφάλεια, ξενύχτια, χειροκροτήματα, πολύ συγκίνηση, καβγάδες, φωνές, ανυπομονησία, κόσμος, αναμονή, σκηνή, ματαιοδοξία, ματαιότητα, φώτα, κούραση, διαβάσματα, πρεμιέρες, , άνθρωποι, , πρόβες, αϋπνίες, , καμαρίνια, απίστευτη χαρά, πολλά γέλια, σφιχτές αγκαλιές, πολύ πολύ αγάπη. Αυτά είναι το θέατρο .

Τρόπος να υπάρχουμε  στη ζωή! Τρόπος να κοροϊδεύουμε το χρόνο, να νικάμε  τη ματαιότητα, να «παίζουμε». Είναι ελευθερία, επικοινωνία, ουσιαστικές σχέσεις… Είναι ευλογία!»

«Το Θέατρο είναι πάντα ΖΩΗ, ενώ η ζωή (ειδικά η συμβατική) πολύ συχνά δεν είναι».

. «Δεν κάνουμε Θέατρο για το Θέατρο. Δεν κάνουμε Θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε Θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.» Κάρολος Κουν

Η <<θεατράλως >> εργάζεται αγόγγυστα για δεύτερη χρονιά από την ίδρυσή της, ώστε μέσα στο καλοκαίρι να παρουσιάσει την επόμενη θεατρική της προσπάθεια.

ΘΕΑΤΡΑΛΩΣ