Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων και Τοποθεσιών η σημερινή και εμείς οφείλουμε να γράψουμε λίγα λόγια για το στολίδι του τόπου μας. Για το αρχαίο θέατρο του Ορχομενού.
“Ο Ορχομενός ήταν πόλη της αρχαίας Αρκαδίας, από τις μεγαλύτερες και παλιότερες. Για ένα διάστημα ήταν έδρα των βασιλέων της. Ιδρύθηκε από τον Ορχομενό γιο του Λυκάονα. Ο Όμηρος τον αναφέρει ως πολύμηλο.[1]
Ήταν από τις πόλεις που συνοίκησαν τη Μεγαλόπολη και κατά τη ρωμαϊκή εποχή έκοβε δικά του νομίσματα. Ήταν τειχισμένη πόλη με θέατρο, αγορά, βουλευτήριο και ιερό της Υμνίας Αρτέμιδος με λίθινο άγαλμά της και ιερό του Ποσειδώνα με επίσης λίθινο άγαλμα. Το ιερό της Αρτέμιδος είναι φτιαγμένο από σκοτεινό κέδρο και αυτό αποδεικνύει την αρχαιότητά του. Ακόμη έχουν σωθεί ένα προϊστορικός τύμβος και μια γέφυρα αρχαϊκών χρόνων.
Το θέατρο του Ορχομενού είναι από τα πλέον μεγάλα του αρχαίου κόσμου χτισμένο στους ελληνιστικούς χρόνους. Στο χώρο του θεάτρου εκτός από παραστάσεις λάμβαναν χώρα και αγώνες προς τιμήν του Διονύσου.
Κοντά στον Ορχομενό βρισκόταν, κατά την παράδοση, ο τάφος του Αριστοκράτη και της Πηνελόπης.
Στη θέση Καλπάκι, πίσω από το ύψωμα του Ορχομενού, σώζονται τα ερείπια μεσαιωνικού κάστρου που έχει ενσωματώσει υλικά από την αρχαϊκή οχύρωση της πόλης.” (Πηγή : Wikipedia)
Και φτάνουμε στο σήμερα…
Είναι αλήθεια ότι στην Ελλάδα πρέπει να είσαι ο Ιντιάνα Τζόουνς για να βρεις απλά ελληνικά πράγματα. Η αρχαιοελληνική ομορφιά είναι κρυμμένη, είναι θαμμένη λες και ντρεπόμαστε για αυτή. Αν καταφέρουμε όμως να φτάσουμε ως τον αρχαίο Ορχομενό και σταθούμε στο όμορφο θέατρο ό,τι εθνικότητα κι ό,τι θρησκεία να είμαστε, θα μείνουμε έκθαμποι και θα υποκλιθούμε μπροστά στο μεγαλείο της αχαίοελληνικής δημιουργίας και ευρηματικότητας. Γράφω “αν καταφέρουμε” γιατί η πρόσβαση στο θέατρο είναι δύσκολη, μιας που για να φτάσεις έως εκεί πρέπει να περάσεις μέσα από τους στενούς δρόμους του χωριού και να καταλήξεις σε ένα χώρο στάθμευσης που με το ζόρι μπορούν να παρκάρουν μερικά αυτοκίνητα.
Εμείς από το μικρό βήμα που μας δίνεται μέσω του διαδικτύου κάνουμε έκκληση προς όλους, κράτος, πολιτεία, τοπικούς φορείς, τοπικούς συλλόγους, κατοίκους περιοχής, κ.α. ….
Κύριοι, το θέατρο “φωνάζει” βοήθεια !!! Όλοι οφείλουμε να αφουγκραστούμε τις φωνές των προγόνων μας. Όλοι οφείλουμε να βοηθήσουμε, κυρίως αυτοί που έχουν τα ψαλίδια και τις κορδέλες των εγκαινίων …