Χειροτονία Διάκονου Παναγιώτη Δημ. Σταμάτη

Την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας στον ενοριακό Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Λεβιδίου Μαντινείας, κατά την διάρκεια της οποίας τέλεσε την εις Διάκονον χειροτονίαν του Παναγιώτη Δημ. Σταμάτη, ο οποίος εισέρχεται στον έγγαμο Ιερό κλήρο της Ιεράς Μητροπόλεως μας.

Η χειροτονία του νέου διακόνου πραγματοποιήθηκε με την παρουσία αρκετού κόσμου από το Λεβίδι και τις γύρω περιοχές.

Ο ιεροδιάκονος προ της χειροτονίας ομίλησε λέγοντας

Από μικρό παιδί μεγάλωσα και ανδρώθηκα στην Εκκλησία, ο Τίμιος Πρόδρομος του Λεβιδίου είναι ο ιερός τόπος και σαν παιδί διακόνησα στο Ιερό Βήμα βοηθώντας τον π. Κωνσταντίνο στις λειτουργίες και που για πολλά χρόνια υπηρετώ σαν ιεροψάλτης. Μέσα στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου γεννήθηκε αυτός ο μυστικός πόθος που σήμερα εκπληρώνεται.
Ευχαριστώ απ’ αυτή τη θέση όλους όσοι με βοήθησαν μέχρι τώρα στη ζωή μου, στην πρόοδό μου και στην πνευματικήν μου προκοπή.
Αυτή την ώρα την σπουδαία και μεγάλη την μοναδική για μένα, αυτήν την ώρα της προσωπικής μου Πεντηκοστής, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στον μακαριστό πατέρα μου Δημήτριον Σταμάτη, τον απλό και ακέραιο άνθρωπο και να τον ευχαριστήσω για ότι έκανε για μένα. Ας είναι αιωνία η μνήμη του κι και ας τον αναπαύει ο Θεός εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων.
Πιστεύω πως ετούτη τη στιγμή είναι μαζί μας και προσεύχεται για μένα.
Ευχαριστώ την μητέρα μου Μαρία για ότι έκανε μέχρι τώρα, για τον αγώνα και την αγωνία της για την ανατροφή μου, για την αγάπη και το αδιάπτωτο ενδιαφέρον που έδειξε και δείχνει για μένα και την οικογένειά μου.
Ευχαριστώ την αδελφή μου Φανή και την οικογένειά της.
Ευχαριστώ την σύζυγό μου, που δέχθηκε την απόφασή μου να γίνω κληρικός και στήριξε την επιλογή μου, ίσως γι’ αυτή της την αποδοχή και την μελλοντική διακονία της έχει παίξει ρόλο και η καταγωγή της από Λευϊτικό γένος.
Ευχαριστώ πάντας τους κατά σάρκα συγγενείς μου. Ευχαριστώ τους δασκάλους μου και τους καθηγητάς μου και όλους όσους με βοήθησαν και συνεργάστηκαν μαζί μου στον αγώνα της ζωής και της πνευματικής προκοπής μου. Ευχαριστώ τους αιδεσιμωτάτους Ιερείς του Λεβιδίου, τους ιεροψάλτες και όλους όσους κατά καιρούς συνεργαστήκαμε στον Τίμιο Πρόδρομο.
Ευχαριστώ τον π. Κωνσταντίνο Πανουσόπουλο, από τον οποίο πολλά διδάχθηκα κατά την μαθητεία μου στον Τίμιο Πρόδρομο. Τον ευχαριστώ για την αγάπη του και για ότι έχει κάνει για μένα από την παιδική μου ηλικία μέχρι τώρα.
Θερμές ευχαριστίες στον πρωτοσύγκελό μας π. Θεόκλητο και στον π. Ιωάννη Σουρλίγγα, τον π. Αλέξανδρο Παπαδόπουλο για το ενδιαφέρον τους και την εμπιστοσύνη τους στο ταπεινό πρόσωπό μου. Μνησθείει Κύριος της αγάπης αυτών.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στον αείμνηστο π. Ιωάννη Κατσαρό, τον απλό και αθόρυβο Ιερέα και εργάτη του Ευαγγελίου του Κυρίου, που πολλά με δίδαξε με το λόγο του αλλά περισσότερο με τον τρόπο του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του και ας προσεύχεται στο υπερουράνιο θυσιαστήριο υπέρ ημών.
Άφησα για το τέλος εσάς Σεβασμιώτατε γιατί χάρη στην Σεβασμιώτητά σας, βρίσκομαι τώρα προ των βαθμίδων του Ιερού Βήματος προ της Αγίας Τραπέζης, όπου ο Κύριός μας «θυσιάζεται υπέρ της του Κόσμου Ζωής και Σωτηρίας». Εσείς αναθερμάνατε με την αγάπη σας και τους λόγους σας τον παλαιόν μου πόθο για την Ιεροσύνη. Με τις υποδείξεις σας γίνατε για μένα πηγή εμπνεύσεως. Σας ευχαριστώ Σεβασμιώτατε και θα σας είμαι ευγνώμων σε όλη μου τη ζωή!
Στηρίξτε Σεβασμιώτατε τα πρώτα μου βήματα στην Ιεροσύνη, βοηθήστε στην δύσκολη πορεία μου σαν στοργικός Πατέρας.
Και νυν Δέσποτα έχεις τον δούλον σου, προσέρχομαι φόβω και τρόμω εν συναισθήσει της αναξιότητός μου και της αμαρτωλότητός μου, «θαρρών εις το έλεος και την ευσπλαχνίαν» του Κυρίου, προσέρχομαι και γονατίζω κάτω από τα Αρχιερατικά σας χέρια για να λάβω τον πρώτο της Ιεροσύνης βαθμό.